قرص خواب آور چیست؟

خواب‌آورها گروهی از داروها هستند که برای القاء حس خواب‌آلودگی یا بهبود کیفیت خواب مورداستفاده قرار می‌گیرند.

از شناخته‌شده‌ترین انواع خواب‌آورهای دارویی می‌توان به بنزودیازپین‌ها (benzodiazepines) و باربیتورات‌ها (barbiturates) اشاره کرد.

به‌عنوان مثال:

• دیازپام

• اگزازپام

• ملاتونین

• لورازپام

• فلورازپام

• و کلردیازپوکساید چند نمونه از معروف‌ترین داروهای خواب‌آور به حساب می‌آیند.

لازم است بدانید، برخی از داروهای غیراختصاصی نظیر پرومتازین و دیفن‌هیدرامین هم از تأثیرات خواب‌آوری برخوردارند.

در این میان، مصرف گیاهانی نظیر بومادران، سنبل‌الطیب، حنا و بسیاری موارد دیگر نیز با احساس خواب‌آلودگی همراه بوده و برای مقابله با بی‌خوابی به‌کار می‌روند.

بنزودیازپین‌ها

بنزودیازپین ها جزو پر مصرف ترین داروهای خواب آور هستند.

داروهایی مثل آلپرازولام، دیازپام، کلرودیازپوکساید، کلونازپام و لورازپام جزو معروف ترین بنزودیازپین ها هستند.

در اصل بنزودیازپین ها جزو داروهای ضد اضطراب هستند که اثرخواب آور هم دارند. این داورها در برای درمان افرادی که مشکل راه رفتن در خواب یا وحشت شبانه دارند می تواند مفید باشد.

مهم ترین عیب این دسته از داروها، اعتیاد و وابستگی به آنها در صورت مصرف دراز مدت است.

وابستگی یعنی وقتی مصرفشان را متوقف می‌کنید، دچار علایم ترک جسمانی می‌شوید.

مصرف بنزودیازپین‌ها در کنار مواد افیونی (مثل تریاک و هروئین) هم خطرناک است چون دستگاه تنفس را سرکوب کرده و خطر اوردوز را افزایش می‌دهد.

دوکسپین

مصرف این قرص خواب آور برای کسانی که مشکل در خواب ماندن دارند (افرادی که به خواب می روند اما به سادگی از خواب بیدار شده و به سختی مجددا به خواب می روند)، توصیه شده است.

دوکسپین با مسدود کردن گیرنده‌های هیستامینی به تداوم خواب کمک می‌کند.

این دارو را مصرف نکنید مگر آنکه بخواهید 7 یا 8 ساعت کامل بخوابید.

ازوپیکلون(Lunesta):

لونستا هم به خوابیدن سریع کمک می‌کند و طبق مطالعات انجام شده، افراد مصرف کننده این دارو به طور متوسط 7 تا 8 ساعت می‌خوابند.

از مصرف لونستا خودداری کنید مگر آنکه بتوانید یک شب کامل بخوابید، زیرا این دارو می‌تواند باعث گیجی شود.

طبق توصیه سازمان غذا و دارو(FDA)، دوز شروع Lunesta نباید بیشتر از 1 میلی گرم باشد، چون خطر ابتلا به اختلال عملکرد در روز بعد از مصرف وجود دارد.

لمبورکسانت(Dayvigo):

اثربخشی این دارو برای افرادی که در به خواب رفتن و در خواب ماندن، مشکل دارند تأیید شده است.

این دارو با سرکوب بخشی از سیستم عصبی مرکزی که شما را بیدار نگه می‌دارد، کار می‌کند.

شاید باعث احساس خواب آلودگی در روز بعد شود.

راملتون(Rozerem):

این داروی خواب، عملکرد متفاوتی نسبت به سایرین دارد.

این دارو با هدف قرار دادن چرخه خواب و بیداری و نه با سرکوب سیستم عصبی مرکزی عمل می‌کند.

این دارو برای افرادی که در به خواب رفتن، مشکل دارند؛ تجویز می‌شود. روزرم را می‌توان برای مصرفه طولانی مدت تجویز کرد و هیچ شواهدی مبنی بر سوء مصرف یا وابستگی نشان نداده است.

سوورکسانت(Belsomra):

این دارو با مسدود کردن هورمونی که باعث بیداری و ‌بی‌خوابی می‌شود، عمل می‌کند.

مصرف این دارو از جانب FDA برای درمان افراد مبتلا به بی‌خوابی به خاطر ناتوانی در به خواب رفتن یا در خواب ماندن مناسب است.

این دارو باعث احساس خواب آلودگی در روز بعد هم می‌شود.

زولپلون(Sonata):

سوناتا در بین تمام قرص‌های خواب جدیدتر، برای مدت زمان کمتری در بدن فعال می‌ماند.

یعنی اول می‌توانید خودتان برای خوابیدن تلاش کنید.

سپس، اگر همچنان تا ساعت 2 بامداد هم خوابتان نبرد، می‌توانید این دارو را مصرف کنید؛ بدون اینکه بابت احساس خواب آلودگی در هنگام صبح نگران شوید.

اما اگر تمایل به بیدار شدن در طول شب را دارید، پس این دارو بهترین گزینه نیست.

زولپیدم (Ambien، Edluar، Intermezzo):

قرص خواب آور به خوبی به شما کمک می‌کند تا بخوابید، اما برخی از افراد تمایل دارند نیمه شب از خواب بیدار شوند.

زولپیدم اکنون در نسخه گسترده رهش(extended release version)، داروی Ambien CR هم در دسترس است.

این دارو به شما کمک میکند تا به خواب بروید و مدت زمان بیشتری بخوابید.

طبق هشدار FDA در روز پس از مصرف Ambien CR نباید رانندگی کنید یا کاری نیازمند هوشیاری را انجام دهید، زیرا این دارو برای مدت طولانی در بدن باقی می‌ماند.

نباید زولپیدم مصرف کنید مگر اینکه بتوانید یک شب کامل(حداقل 7 تا 8 ساعت) بخوابید.

این داروها در موارد نادری، به دلیل رفتارهایی در حالت خواب یا نیمه خواب مانند راه رفتن در خواب، رانندگی در خواب و غیره، باعث آسیب دیدگی فرد می‌شوند.

FDA یک نوع اسپری خوراکی به نام Zolpimist را برای درمان کوتاه مدت ‌بی‌خوابی ناشی از مشکل در به خواب رفتن تایید کرده که حاوی زولپیدم است.

داروهای کمکی بدون نسخه برای خواب

بیشتر قرص‌های خواب، آنتی‌هیستامین هستند.

هیچ شواهدی مبنی بر مفید بودن آنها برای رفع بی‌خوابی وجود ندارد.

ضمن اینکه روز بعد از مصرف، خواب‌آلودگی به‌همراه می‌‌آورند.

این داروها بدون نسخه به‌فروش می‌رسند، اما اگر داروهای دیگری مثل داروی سرماخوردگی یا حساسیت مصرف می‌کنید، امکان دارد سهوا میزان آنتی هیستامین در بدن‌تان زیادتر از حد لازم شود.

مصرف قرص خواب چگونه است؟

معاینهٔ پزشکی

قبل از مصرف قرص خواب، بهتر است برای معاینه‌ای کلی به پزشک مراجعه کنید.

اغلب، پزشکان می‌توانند دلایل خاص دچار شدن به بی‌خوابی را تشخیص بدهند.

درصورتی‌که بیش از چند هفته از مصرف قرص خواب‌تان می‌گذرد، دربارهٔ شیوهٔ اثربخشی دارو با پزشک مشورت کنید.

مطالعهٔ دستورالعمل مصرف قرص خواب

با مطالعهٔ شیوهٔ مصرف دارو باید از شیوه و زمان مصرف کاملا اطلاع پیدا کنید.

عوارض جانبی مصرف هم معمولا در بروشور معرفی قرار می‌گیرد. در صورت وجود هرگونه ابهام باید از پزشک یا داروساز کمک بگیرید.

مصرف قرص فقط در هنگام رفتن به رختخواب

انواع قرص خواب روی هوشیاری اثر می‌گذارند.

پس برای پرهیز از وقوع خطر، بهتر است بعد از پایان فعالیت‌های روزانه و در هنگام رفتن به رختخواب مصرف شوند.

مصرف قرص خواب در صورت داشتن زمان کافی برای خواب کامل

تنها در صورتی از قرص های خواب استفاده کنید که مطمئن هستید امکان خوابیدن کامل به‌مدت هفت تا هشت ساعت برایتان مقدور است.

در غیر این‌ صورت بهتر است به سراغ مصرف قرص های خوابی بروید که برای خواب به‌مدت حداقل ۴ ساعت تنظیم و تهیه شده‌اند.

این قرص‌ها باعث بیدار شدن از خواب در شب می‌شوند.