بیماری های مقاربتی

بیماری مقاربتی زنان یا عفونت مقاربتی ازطریق تماس جنسی واژنی، مقعدی یا دهانی منتقل می شود.

ازجمله علائم STD در زنان می توان به موارد زیر اشاره کرد:

خارش واژن

جوش

ترشحات غیرعادی

درد

بسیاری از بیماری های مقاربتی هیچ علامتی ندارند.

اما اگر این وضعیت درمان نشود، در باروری اختلال ایجاد می کند و خطر سرطان رحم را افزایش می‌دهد.

یش از ۵۰ درصد از موارد جدید کلامیدیا و سوزاک در زنان بین سنین ۱۵ تا ۲۴ سال رخ می دهد.

سالانه تقریبا ۳۵۷ میلیون مورد جدید سیفیلیس، کلامیدیا، سوزاک و تریکومونیازیس در سراسر دنیا اتفاق می افتد.

از آن جایی که بسیاری از زنان علامت مربوط به بیماری مقاربتی را از خود نشان نمی دهند، نیاز به درمان را احساس نمی کنند.

برآوردها نشان می دهد از هر ۵ آمریکایی یک نفر به تبخال تناسلی مبتلاست اما حدود ۹۰ درصد از افراد از ابتلای خود به این بیماری بی خبرند.

اگر بیماری مقاربتی زنان درمان نشود باعث بروز ناباروری خواهد شد.

به علاوه، احتمال بروز عوارضی مانند شکم درد یا حاملگی خارج از رحم نیز افزایش می یابد.

بیماری‌های مقاربتی شایع در زنان

ازجمله شایع ترین بیماری های مقاربتی در زنان می توان موارد زیر را نام برد:

ویروس پاپیلوم انسانی (HPV)

ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) ویروسی است که می تواند از طریق تماس پوست به پوست یا رابطه جنسی از یک فرد به فرد دیگر منتقل شود.

انواع مختلف ویروس HPV وجود دارد که برخی خطرناک تر از دیگران هستند.

شایعترین علامت HPV ، زگیل در دستگاه تناسلی ، دهان یا گلو است.

برخی از سویه های عفونت های HPV می توانند منجر به سرطان شوند ، از جمله:

• سرطان دهان
• سرطان دهانه رحم
• سرطان ولو
• سرطان آلت تناسلی مرد
• سرطان رکتوم

در حالی که در بیشتر موارد HPV سرطانی نمی شوند ، برخی از سویه های ویروس بیش از سایرین ویروس ایجاد می کنند.

به گفته منابع معتبر بیشتر موارد سرطان مربوط به HPV در ایالات متحده توسط HPV 16 و HPV 18 ایجاد می شود.

این دو گونه ۷۰ درصد از کل موارد سرطان دهانه رحم را تشکیل می دهند.

هیچ درمانی برای HPV وجود ندارد.

با این حال ، عفونت های HPV اغلب خود به خود برطرف می شوند.

همچنین واکسنی برای محافظت در برابر خطرناکترین سویه ها از جمله HPV 16 و HPV 18 در دسترس است.

در صورت ابتلا به HPV ، آزمایش و غربالگری مناسب می تواند به پزشک کمک کند تا خطر ابتلا به عوارض را ارزیابی و کنترل کند.

سوزاک

سوزاک یکی دیگر از بیماریهای مقاربتی باکتریایی است.

بسیاری از افراد مبتلا به سوزاک هیچ علامتی ندارند. اما در صورت وجود ، علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• ترشحات سفید ، زرد ، بژ یا سبز از آلت تناسلی یا واژن
• درد یا ناراحتی در هنگام رابطه جنسی یا ادرار
• تکرر ادرار بیش از حد معمول
• خارش در اطراف دستگاه تناسلی
• گلو درد

ممکن است مادر در هنگام زایمان سوزاک را به نوزاد متولد کند.

وقتی این اتفاق می افتد ، سوزاک می تواند مشکلات جدی سلامتی در کودک ایجاد کند.

به همین دلیل بسیاری از پزشکان ، زنان باردار را تشویق می کنند تا آزمایش های احتمالی و مقابله ای با بیماریهای مقاربتی را انجام دهند.

سوزاک معمولاً با آنتی بیوتیک قابل درمان است.

کلامیدیا

کلامیدیا به وسیله‌ی باکتری کلامیدیا تراکوماتیس (Chlamydia Trachomatis) ایجاد می‌شود.

این بیماری یک عفونت شایع است که ممکن است از طریق رابطه ی جنسی مقعدی، واژینال و دهانی گسترش یابد.

کلامیدیا می تواند در هنگام زایمان و در طول کانال زایمانی، به نوزاد هم منتقل شود.

اگر عفونت کلامیدیا درمان نشود، می تواند منجر به عوارض جانبی مانند ناباروری شود.

به زمانی که فرد در معرض عامل بیماری زا قرار می گیرد تا زمانی که علائم بروز پیدا می‌کنند، دوره ی کمون گفته می شود.

دوره ی کمون بیماری کلامیدیا ۷ تا ۱۲ روز است.

کلامیدیا معمولا علامتی ایجاد نمی کند و در صورت بروز علائم، فرد ممکن است متوجه تغییر در ترشحات واژن، ترشحات بدبو، سوزش ادرار و درد هنگام ادرار شود.

اگر کلامیدیا از طریق رابطه جنسی مقعدی منتقل شود، می تواند روی راست روده نیز تاثیر بگذارد و باعث ایجاد علائمی مانند درد مقعدی، خونریزی از مقعد و ترشحات مقعدی شود.

تبخال تناسلی

عامل تبخال تناسلی، ویروس هرپس سیمپلکس (HSV) است که بر روی پوست، دهانه ی رحم، اندام های تناسلی و برخی از قسمت های دیگر بدن تاثیر می گذارد.

این ویروس ۲ نوع دارد: HSV نوع ۱، معمولا بر روی دهان تاثیر می گذارد و از طریق بزاق، زخم مربوط به تبخال در اطراف دهان و از طریق رابطه ی جنسی دهانی، به دیگران منتقل می شود.

HSV نوع ۲ می تواند بر ناحیه ی تناسلی، مقعد و دهان تاثیر بگذارد و از طریق رابطه ی جنسی واژینال، دهانی و مقعدی منتقل می شود.

ویروس تبخال تناسلی، نمی تواند از طریق ظروف، سنگ توالت، استخرهای شنا، صابون یا ملافه گسترش پیدا کند.

اگر فردی قسمتی از بدن را که دارای تبخال است، لمس کند و سپس با همان دست آلوده به ویروس، سایر قسمت های بدن را لمس کند، ویروس نیز می تواند به آن ناحیه گسترش یابد.

در صورت ورود ویروس تبخال تناسلی به بدن، برای همیشه در بدن باقی می ماند. اما معمولا به حالت خاموش بوده و بسیاری از افراد هرگز علائمی را تجربه نمی کنند.

سوزاک و کلامیدیا از جمله بیماری های باکتریایی هستند.

تبخال تناسلی نیز نوعی بیماری مقاربتی شایع است و از هر ۶ نفر، یک نفر مبتلا به این بیماری است.

هپاتیت B

ویروس هپاتیت ب می تواند باعث عفونت طولانی و آسیب کبدی شود.

پس از ابتلا به هپاتیت ب، ویروس می تواند در مایع منی، خون و سایر مایعات بدن باقی بماند.

هپاتیت ب می تواند از طریق تماس جنسی، استفاده از تجهیزات غیر استریل برای تزریق، سوراخ شدن پوست با جسم تیز آلوده به ویروس، خون و استفاده از تیغ و مسواک آلوده به این ویروس، گسترش پیدا کند.

لذا یک بیماری جنسی است.

این بیماری به صورت حاد می تواند باعث ایجاد علائمی مانند حالت تهوع، شکم درد، ادرار تیره، خستگی و زردی پوست یا چشم شود.

عفونت مزمن می تواند منجر به سیروز کبدی و سرطان کبد شود.

ویروس هپاتیت ب می تواند در طی بارداری یا زایمان به نوزاد منتقل شود.

در مورد انتقال ویروس در دوران شیردهی، تا زمانی که نوک پستان ها ترک نخورده باشند، خطر انتقال ویروس از طریق شیر مادر بسیار کم خواهد بود.

افرادی که در معرض خطر ابتلا به هپاتیت B هستند می توانند واکسن هپاتیت را تزریق کنند.

واکسن برای هپاتیت A و B در دسترس است.

اچ آی وی (HIV)

HIV ویروسی است که به سیستم ایمنی بدن حمله می کند.

این بیماری می تواند از طریق تماس جنسی، استفاده از سوزن آلوده ی مشترک، تماس با پوست دارای زخم، زایمان و شیردهی گسترش یابد.

بیماری HIV می تواند فرد را در معرض عفونت های دیگری نیز قرار دهد.

افراد مبتلا به HIV در معرض خطر ابتلا به سایر بیماری های مقاربتی هستند.

اگر این بیماری درمان نشود، ممکن است منجر به عوارض تهدید کننده ی زندگی شود.

به محض ابتلای فرد به ویروس HIV، ویروس در مایعات مختلف بدن از جمله مایع منی، خون، شیر مادر، ترشحات واژن و ترشحات رکتوم وارد می شود.

اگر این مایعات به بدن شخص دیگری وارد شود، آن شخص می تواند به ویروس HIV مبتلا شود.

برخی از راه های جلوگیری از انتقال این بیماری عبارتند از: استفاده از کاندوم در حین رابطه ی جنسی واژینال یا مقعدی، خودداری از مصرف سوزن مشترک، استفاده از دستکش و دفع ایمن تجهیزات تیز و برنده در مراکز بهداشتی.

علائم بیماری های مقاربتی در مردان

بدون ایجاد علائم ، می توان یک بیماری STD را دریافت کرد. اما برخی از بیماری های مراقبتی علائم واضحی را ایجاد می کنند.

در مردان ، علائم رایج عبارتند از:

• درد یا ناراحتی در هنگام رابطه جنسی یا ادرار
• زخم ، برجستگی یا بثورات در آلت تناسلی مرد ، بیضه ها ، مقعد ، باسن ، ران ها یا دهان
• ترشح یا خونریزی غیرمعمول از آلت تناسلی مرد
• بیضه های دردناک یا متورم
علائم خاص بسته به بیماری ممکن است متفاوت باشد.

علائم بیماری های مقاربتی در زنان

در بسیاری از موارد ، این بیماری علائم قابل توجهی ایجاد نمی کند.

در صورت بروز ، علائم متداول در زنان عبارتند از:

• درد یا ناراحتی در هنگام رابطه جنسی یا ادرار
• زخم ، برجستگی ، یا بثورات در واژن ، مقعد ، باسن ، رانها یا دهان یا اطراف آن
• ترشح یا خونریزی غیرمعمول از واژن
• خارش در واژن یا اطراف آن
علائم خاص ممکن است از یک بیماری به بیماری دیگر متفاوت باشد.