برخی دارو ها مانند دایمیتکون و ویتامین C باید جویده شوند اما ویتامین C را علاوه بر جویدن می توان از راه مکیدن نیز مصرف کرد.

اگر این قرص ها جویده نشوند، دُز مصرفی پیش بینی شده و اثرشان به بدن بیمار نمی رسد و اثر مطلوب دارو بر روی بدن دیده نمی شود.

در واقع عمل جویدن قرص ها شبیه خرد کردن است، سطح جذب را زیاد می کند و باعث می شود آنزیم های اختصاصی که در بزاق وجود دارد و اثرش روی جذب بهتر دارو که پیش بینی شده است، دیده شود.

پس اگر قرص های جویدنی به جای جویدن، بلعیده شوند عمل جذب دارو صورت نمی گیرد و تاثیری در روند بهبود بیماری نمی گذارد.

ویتامین C یک ماده مغذی محلول در آب است که بالاترین غلظت آن در میوه‌ها ( به‌خصوص مرکبات)، سبزیجات سبز و گوجه‌فرنگی یافت می‌شود.

نوشیدنی ویتامین C برای ساختار استخوان، جذب آهن، یکپارچگی پوست و عملکرد ایمنی بدن ضروری است.

اسکوربیک نام بیماری کمبود ویتامین C است که بسیار نادر بوده و می‌تواند مرگبار باشد.

ویتامین C همچنین به‌عنوان اسید اسکوربیک شناخته‌شده است که اگر چه در برخی غذاها به‌صورت طبیعی یافت می‌شود اما به‌ عنوان یک مکمل غذایی به شکل قرص جوشان ویتامین ث و یا قرص جویدنی ویتامین ث در بازار موجود است.

از آنجا که بدن ما برخلاف بدن بسیاری از حیوانات قادر به تولید ویتامین C نیست بنابراین ویتامین ث باید به‌ عنوان یک ماده غذایی ضروری از منابع خارجی دریافت شود. تأمین میزان مناسب ویتامین ث برای بدن بسیار ساده خواهد بود.

با خوردن یک لیوان آب‌ پرتقال در وعده صبحانه، مقداری فلفل دلمه در اسنک عصرانه و یک فنجان توت‌فرنگی برای دسر می‌توانید میزان ویتامین ث مورد نیاز بدن خود را تأمین کنید.

توجه داشته باشید که بدن ما ویتامین C اضافی را ذخیره نمی‌کند بلکه هر آنچه را که ما به آن نیاز نداریم از طریق ادرار حذف می‌کند.

قرص جویدنی ویتامین ث باعث ایجاد غلظت بافت و پلاسما می‌شود و بدن به‌شدت آن را کنترل می‌کند.

تقریباً 70 تا 90 درصد ویتامین C در مصرف متوسط 30 تا 180 میلی‌گرم در روز جذب می‌شود.

بااین‌حال در دوزهای بالاتر از 1 گرم جذب به کمتر از 50 درصد در روز کاهش می‌یابد و مابقی اسید آسکوربیک غیرمتابولیزه از طریق ادرار دفع می‌شود.

مقدار کل ویتامین C موردنیاز برای بدن از 300 میلی‌گرم تا حدود 2 گرم است.

سطوح بالای ویتامین C(غلظت میلومولار) در سلول‌ها و بافت‌ها حفظ می‌شود و بیشترین مقدار آن در لکوسیت ها(گلبول‌های سفید خون)، چشم‌ها، غده فوقانی، غده هیپوفیز و مغز وجود دارد.

مقدار نسبتاً کمی از ویتامین C در مایعات خارج سلولی مانند پلاسما، گلبول‌های قرمز و بزاق یافت می‌شود.

ویتامین C خواص زیادی برای بدن دارد.

ویتامین ث آهن را از غذاهای گیاهی نظیر غلات و سبزیجات جذب می‌کند.

لثه‌ها را سالم نگه می‌دارد. سبب تولید بافتی در بدن می‌شود که برای محافظت از عضلات و استخوان‌ها مفید است.

همچنین ویتامین C برای پوست بسیار مفید بوده و سبب کاهش کبودی در پوست شده و در بهبود زخم بسیار کمک‌کننده خواهد بود.

ویتامین ث احتمال خطر برخی از سرطان‌ها را کاهش می‌دهد و می‌تواند علائم پیری را از بین ببرد چراکه سرشار از آنتی‌اکسیدان است.